یه موجودی می‌شناسم که زمان می‌خوره. با یه ساعت و چند ساعت هم سیر نمی‌شه. باید توی بشقابش شبانه‌روز بریزی. مثه آدم هم نمی‌شینه پشت میز یا سر سفره. روی مغرت می‌شینه، هی پاش رو تکون می‌ده، می‌زنه پشت چشمت یا تو پیشونیت.
(به خودم گفتم اولین کاری که بعد تموم شدن میگرنم می‌کنم، رسوا کردنش هست)